चिव-चिव चिऊताई

स्वतःला एक पक्षी म्हणून कल्पना करून काहीतरी लिहिणे म्हणजे एक मोठ आव्हानच आहे. पण ते आव्हान स्वीकारून लिहिताना मात्र खूप छान वाटलं. मी स्वत: ला एखादा पक्षी म्हणून कल्पना करताना अनेक पक्ष्यांची प्रतिमा माझ्या समोर उभी राहिली. त्यात मी  स्वतःला "चिमणी" या पक्ष्याचे चित्र समोर आणून मी चिमणी असल्याची कल्पना केली.  लहानपणापासूनच चिऊताई चिऊताई दार उघड! ही एका गोष्टीतली   ओळ  इतकी चांगली लक्षात राहिली आहे की आता चिमणी म्हणून स्वतः ला कल्पना करत असतांना लहान झाल्यासारखे वाटत आहे.

भारत  देशात सर्वात जास्त संख्येने असणारा पक्षी म्हणून चिमणी हा पक्षी अधिक परिचयाचा आहे. नर चिमणीच्या कपाळाचा, शेपटीवरचा आणि पार्श्वभाग राखाडी, कानाजवळ पांढरा, चोच काळी, कंठ ते छातीच्या भागावर मोठा काळा भाग, डोक्यापासून खाली पोटाचा भाग पांढरा असून पाठीवर तपकिरी काळ्या तुटक रेषा असतात. चिमणी मादी मातकट तपकिरी रंगाची असून तिच्या अंगावर काळ्या तपकिरी रंगाच्या तुटक रेषा असतात. तिची चोच फिकट तपकिरी रंगाची असते.

मी चिमणी झाले  तर मला ज्या ज्या ठिकाणी फिरायचे आहे त्या सर्व ठिकाणी फिरून घेईन. स्वच्छंद होऊन उडण्याचा मनसोक्त आनंद घेईन. हव्या त्या ठिकाणी बागडेन, मोकळा श्वास घ्यायला मिळाल्यासारख बेधुंद होऊन आकाश आपलेसे करून त्यात सामावून जाईन. कधीतरी माझ्याच घराच्या खिडकीत जाऊन माझ्या चिव चिव ने आईला बोलावून माझ्या जेवणाची सोय करून घेईन. तिने दिलेले तांदुळाचे दाणे मज्जेने खाईन आणि पुन्हा भरारी घेईन माझ्याच स्वप्नाच्या रंगात रंगण्यासाठी.

खरंच, कधीतरी  चिमणी बनून त्या निळ्याशार गगनात उंच झेप घ्यावी आणि रोजच्या जीवनातून मुक्त होऊन स्वातंत्र्याचे गाणे गावे... असे झाले तर खरेच जीवनात एक वेगळी नशा चढेल आणि एक वेगळी दिशा मिळेल.

-किशोरी यशवंत घायवट