शिक्षक होण खरच सोप्प नसत!

शिक्षक होऊ पाहणाऱ्या किंवा शिक्षक होण्यात काय अवघड आहे? असा समज बाळगणाऱ्या तरुणांसाठी…

'छडी लागे छम छम' चा जमाना संपला आत्ता,

मास्तरांना पाहून कापनेही पळाले आत्ता,

व्यक्ती-स्वातंत्र्यात श्वास घेणारे विद्यार्थी,

विद्यार्जनातही स्वतंत्र होणे पाहू लागले!

'ग' गुरुजीचा जाऊन 'गुगल' चा आला,

गुरु-शिष्याच्या नात्यातही बदल होऊ लागला,

वाटेल काहींना काय कठीण आहे शिक्षक बनण्यामध्ये?

मुलांसमोर उभे राहून शिकवण्यामध्ये?

त्याचं ऐकल नाही तर कुठे काही होत?

आमच स्वत:च च स्वत:ला सार काही येत!

पण जीवनाच्या गणितात अडतो तेव्हा कळत,

 'दोन' दिवस डोक खाजवाव तेव्हा वळत!

सरांनी दिलेलं सूत्र बरोबर लागू पडत!

आपण वेळीच निभावतो,

 कारण आयुष्याची री-एक्झाम होत नाही!

स्वत: शिक्षक होतो तेव्हा कळत

 न जुमानणाऱ्या वर्गासमोर उभ राहण किती कठीण असत!

हिंमत लागते,

सर्वांना शांत करून ऐकायला लावण ही सोप्प नसत,

चार शब्द शिकवायलाही आयुष्याची ४० पान पडताळून पहावी लागतात.....

स्वत:ला असो माहिती किती ही,

विद्यार्थ्यांच्या कक्षेपर्यंत पोहोचायला कितीतरी  पायऱ्या उतराव्या लागतात!

कसे शोधावे शब्द साजेसे, सोपे करून कसे सांगावे?

स्वत: ची शैली सहज निर्माण होत नाही,लागतात परिश्रम घ्यावे,

जरा शब्द इकडचा तिकडे झाला तर प्रतिप्रश्न तयारच असतो,

चूक स्वत: ची मानायलाही खरा शिक्षकच असावा लागतो,

“शिक्षक” व्यक्तिमत्त्वाचा कुठलाही ठिपका उचलावा असा “आदर्श’

उलगडेल सार क्षणात असा प्रतिभाशाली वक्ता

 माहितीच ताक नव्हे तर ज्ञानाच लोणी देईल

विषयाच्या अंगाने व्यवहाराच ज्ञान देईल

 जाता जाता सहजच जीवनाच गमक सांगून जाईल... 

शिक्षक म्हणजे स्वत:च एक विद्यापीठ असत,

शिक्षक होण खरच सोप्प नसत, खरच सोप्प नसत!

 

-किशोरी घायवट